Tekstschrijver Utrecht. Eg waor.
Hij staat naast me te wachten tot de barman z’n biertjes getapt heeft. Handen in z’n zakken, buik vooruit.
We kennen elkaar wel, van gezicht, we komen hier allebei vaker. Maar vanavond begint-ie een praatje.
Ik heb er wel zin in, 2016
Marijke kwam gisteren thuis met een jasje van Cora Kemperman. Vanochtend haalt ze aan de keukentafel de labels eruit. We raken aan de praat over de Kemperman-formule, het concept zeg maar. Hoeveel winkels ze heeft.
Minder dan vroeger, denkt Marijke. Maar ik googel wat en het blijkt dat Kemperman nooit meer dan 9 winkels heeft gehad. Bewust.
Je wilt helemaal geen tekstschrijver die jou goed begrijpt
“Draai ‘s om”, zegt je vriendin. En tegen de verkoopster: “Staat goed he?”
Staat goed? Donder op zeg, je krijgt amper lucht in die broek. En wat is dat met die zakken aan de zijkant?
Waarom ik haar méér zag dan mijn eigen vriendin
Ze was niet knap.
Een plain Jane, met een opvallend rare smaak in kleuren. Nog steeds trouwens. Maar ze viel me meteen op. Omdat ze anders was. Buitenlands, natuurlijk. Maar vooral ook interessant, spannend.
