Hij staat naast me te wachten tot de barman z’n biertjes getapt heeft. Handen in z’n zakken, buik vooruit.

We kennen elkaar wel, van gezicht, we komen hier allebei vaker. Maar vanavond begint-ie een praatje.

“Zeg, jij schrijf toch teksies he?”

“Wablief?”

“Teksies. Voor internet en zo.”

“Ah, ja, tekst. Ja, klopt. Voor internet.”

“Mag ik jou nou es wat vraoge dân hee?”

“Tuurlijk.”

“As ik nou bovenaon in Google wil komme, hoe krijg ik da dân voor mekaor?”

Ah: de hoe-kom-ik-bovenin-Google vraag.

“Poeh, da’s een beetje lastig om te zeggen. Het ligt eraan op wat voor woorden je gevonden wilt worden.”

“Laot ik ut omdraoie dân. As jij zelluf nou bovenaon in Google wil komme, wa zou jij dân doen? Ho, wâg effe hoor.”

Hij pakt het blad met verse biertjes aan van de barman – “Schrijffie het effe op, Egbert?” – en geeft het door aan z’n maatjes achter ons. “Hee, ik ben geen uithângbord! Pak nou aon mân, ik staon hier te praoten. Megoal.”

Ik sta weer in het middelpunt van zijn belangstelling en krijg een van de twee pilsjes die hij van het dienblad afgehaald heeft.

“Proos. Dus, zeg dat jij gevonde wil worre as mense zoeken op, ik noem maor een dwârsstraot: teksschrijver Utreg. Dat ken he, dat mense daor op zoeke, toch, waor?”

“Ja, klopt. Da’s ook wel een mooi voorbeeld. Daar wordt ook echt op gezocht in Google, gemiddeld zo’n negentig keer per maand, op tekstschrijver Utrecht.”

“Oh? Dat weet jij gewoon ammaol? Da’s trouwens ook niet veul, waor, negutug keer per maond. Of wel dân?”

“Neuh, maar dat hoeft ook niet he. En als er een paar bij mij terecht komen, zou het al leuk zijn.”

“Ja, da’s natuurlijk ook wel weer waor, want je zal er wel goed geld voor vraoge, voor die teksies. En luk dat dân een bietsjie?”

Ik ben even in de war. “Lukt wát een beetje?”

“Nou, dazze dân bij jou op de saait uitkomme as ze zoeke op teksschrijver Utreg? Hoe krijg jij dat vor mekaor dân?”

“Nou, als ik op tekstschrijver Utrecht gevonden wil worden, dan zou ik een pagina op m’n website maken met als onderwerp tekstschrijver Utrecht. Daar zou ik dan vaak de term tekstschrijver Utrecht in gebruiken. In de tekst, maar ook in de titel en in de UR… eh, in het adres, wat je bovenaan ziet, weet je wel, in de adresbalk. Dus dan zou er staan: wee-wee-wee-chris-rommers-en-el-schuine-streep-tekstschrijver-utrecht. En ik zou dan op andere plekken in m’n site linkjes naar die tekstschrijver-utrecht-pagina maken, en in al die linkjes zou dan ook weer tekstschrijver Utrecht moeten staan. En misschien zou ik proberen of ik op andere websites linkjes naar die pagina kan krijgen, want dat is nog beter, ook weer met de tekst tekstschrijver Utrecht erin.”

Ik ben blij dat er niemand met verstand van SEO in de buurt staat, maar ik laat het er maar even bij.

Hij kijkt me fronsend aan.

“Dus je plemp ut feitelijk gewoon helemaol vol met teksschrijver Utreg. En daor trap Google dân in?”

“Ja hoor, als je het een beetje goed doet wel ja. En ik ben ook echt een tekstschrijver in Utrecht he, dus het is niet alsof ik de boel zou bedonderen of zo.”

“Maor je zeg de hele tijd zou.”

“Wat?”

“Da je de hele tijd zou zeg. Ik bedoel: heije da nie dân, zo’n paogina in je saait?”

“Eh, nee. Nee, die heb ik niet.”

“Maor da’s toch âchtelijk mân. Zeg dat van die negutug mense per maond d’r een stuk of tien op je site komme. En zeg dat ‘r nou es twee een prijsie bij je vraoge. En zeg da jij dan altijd wel één teksie per maond ken verkope. Da’s twaolf teksies per jaar. Da’s toch gewoon kâssa, waor?”

“Eh, ja, dat is wel zo ja.”

“Nou, waorom heije dân nie zo’n paogina met ammaol teksschrijver Utreg d’r in?”

“Tja, weet ik niet. Het is niet zo origineel. Dat doen al heel veel tekstschrijvers in Utrecht. Ook tekstschrijvers die helemaal niet in Utrecht werken trouwens, maar in Bunnik of Nieuwegein of zo. En ik vind het niet mooi, zo’n pagina waar heel vaak tekstschrijver Utrecht in staat.”

Hij begint hard te lachen – al z’n vrienden kijken om. “Mooi? Mooi? Mân mân mân, da’s toch gewoon handel jonge! Wa kan mooi jou nou verschele, mâfketel?”

Hij grinnikt nog wat na. Ik grinnik mee, schaapachtig, en bestel nog twee biertjes.

“Hier, proost.”

“Ja, proos jochie!”

Hij geeft een klap op m’n schouder en zegt: “Zeg, ik ga weer naor me kammeraode. Succes mejje teksies he.”

Achter me begint hij een van z’n vrienden uit te leggen hoe die z’n site hoog in Google moet krijgen. “…en dân plempie dus gewoon honderd keer ‘loodgieter Utreg’ in je hoompeejtz. Werk âs een raket, hij daor heb ut me net ammaol uit staon te legge.”

Ik vraag Egbert achter de bar om de rekening

“Ga je al weg?” vraagt-ie. “Je bent net binnen.”

“Ja, ik moet nog een beetje werken. Aan m’n site. Krijg net een idee voor een blogje.”

Dit blog delen met je netwerk? Be my guest! 👉

Je las een blog van moi – Chris Rommers

Meer van dit soort blogs lezen? Meld je hier aan voor mijn wekelijkse mails. Mooi meegenomen: als bonus ontvang je dan een gratis e-book over hoe je je mailinglijst sneller kunt laten groeien.

Wil je een betere website en meer conversie? Dit kan ik voor je doen:

Over mij: